ال - به کسر الف (مفردات‌نهج‌البلاغه)ال (به کسر الف) یکی از مفردات نهج البلاغه، به معنای قرابت و خویشی می‌باشد که حضرت امیر (علیه‌السلام) در خصوص یکی از صفات مذموم و ناپسند عمرو بن عاص، از این کلمه استفاده نموده است. ۱ - مفهومشناسیال (بر وزن ظلّ) به معنای قرابت و خویشی آمده است. ۲ - کاربردهااین کلمه هم در قرآن کریم آمده است، همچنان‌که خدای تعالی می‌فرماید: «لاٰ یَرْقُبُونَ فِی مُؤْمِنٍ اِلاًّ وَ لاٰ ذِمَّةً.» هم یک‌بار در «نهج البلاغه» آمده است؛ آن‌جا که حضرت علی (علیه‌السلام) دربارۀ عمرو بن عاص فرموده‌اند: «انّه لیقول فیکذب و یعد فیخلف و یسال فیبخل و یسئل فیلحف و یخون العهد و یقطع الالّ؛ یعنی: او حرف می‌زند دروغ می‌گوید: وعده می‌دهد خلف وعده می‌کند، از او چیزی خواسته می‌شود بخل می‌ورزد سئوال می‌کند و اصرار می‌نماید به عهد خیانت می‌کند و قرابت و خویشی را قطع می‌نماید و نادیده می‌گیرد.» ۳ - پانویس
۴ - منبع• قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «الق»، ص۵۹. |